Physical Address
304 North Cardinal St.
Dorchester Center, MA 02124
Dla wielu miłośników jeździectwa, obserwacja konia poruszającego się w inochodzie może być prawdziwą przyjemnością. Jednakże, choć jest to zachowanie naturalne dla niektórych ras koni, dla innych może być objawem problemów zdrowotnych. W tym artykule przyjrzymy się bliżej temu, czym jest inochód u konia, jak można go zidentyfikować oraz jakie są jego potencjalne przyczyny i skutki dla zdrowia i komfortu konia.
Inochód jest niezwykle płynnym i stabilnym ruchem, który generuje minimalne wstrząsy i ruchy boczne. Jest to spowodowane sekwencją ruchów kończyn konia, która minimalizuje naprężenia na grzbiecie jeźdźca oraz na końskich stawach.
Podczas inochodu, konie poruszają się w sposób symetryczny (dwutaktem), z równomiernym obciążeniem wszystkich kończyn.
Jest to kontrastowe do niektórych innych chodów, takich jak kłus, gdzie występują wyraźne ruchy diagonalne.
Koń w tym samym momencie podnosi jednocześnie obie kończyny z jednej strony (lewa tylna i lewa przednia a następnie prawa przednia i prawa tylna).
Zwierzę poruszające się wolno stale ma kontakt z podłożem jednak podczas przyśpieszenia może dochodzić do fazy „lotu”.
W minionych czasach konie z inochodem były popularne wśród słabych jeźdźców lub takich, którzy stawiali komfort jazdy na pierwszym miejscu. Oczywiście nie tylko takie osoby decydowały się na konie z inochodem.
Inochód występuje nie tylko u koni, ale także u niektórych innych ssaków, głównie z rodziny kopytnych i psowatych.
Z racji występowania, największą uwagę zwraca u psów i właśnie koni.
Co ciekawe w roku 2012 przeprowadzono badania na koni islandzkich, które wykazały, że inochód jest wynikiem mutacji genu DMRT3.
Istnieje całkiem pokaźna grupa koni wykazujących mutacje wspomnianego genu i mogących poruszać się inochodem. Wśród najpopularniejszych ras znajdziemy:
Te rasy koni są znane z ich zdolności do wykonywania inochodu, co sprawia, że są popularne zarówno wśród miłośników rekreacyjnej jeździectwa, jak i w środowisku zawodowym.
Islandczycy sprowadzili konie z Anglii, z obszaru Yorku, które naturalnie potrafiły wykonywać inochód. Te konie zostały krzyżowane i sprzedawane dalej, co przyczyniło się do rozpowszechnienia “genów” inochodu na całym świecie.
Jednak w polskich hodowlach koni raczej nie spotyka się zwierząt posiadających zdolność do inochodu.
Taki styl jazdy nie jest w naszym kraju popularny a brak zapotrzebowania sprawia, że mało kto bierze się za hodowlę koni potrafiących uprawiać inochód.
Źródło: http://ph.ptz.icm.edu.pl/wp-content/uploads/2016/12/7-Wodas.pdf